اسامى پیغمبران و مدّت عمرشان

 

( اسامى پیغمبران و مدّت عمرشان طبق آیات قرآن مجید و اخبار صحیحه )

اوّل- حضرت آدم که صفىّ اللَّه گویند و کنیتش ابو البشر عمر شریفش 936 و بروایتى هزار سال.

دوّم- شیث (ع) عمرش 1940 سال و چهل روز.

سوّم- ادریس (ع) که نام اصلى او اخنوع بوده بعلّت کثرت درس، ادریسش گفتند و اوّل کسى است که بقلم نوشت و از نجوم و خیّاطى اطّلاع داشت و 300 سال زندگى کرد و وصى‏اش متوشلخ بود که 919 سال عمر کرد

چهارم- نوح (ع) که بعلّت کثرت نوحه بر قومش او را نوح خواندند پدرش تمک بن متوشلخ بوده و مادرش سمخاء بنت انوش که هر دو مؤمن بودند

پنجم- هود که بسیار مردم را هدایت میکرد.

ششم- صالح (ع).

هفتم- ابراهیم (ع) و کسى که بمنزله پدر او بوده بنام آدرین تاحور، یا تارخ و زوجه‏اش ساره دختر عمّ ابراهیم و اسم پدر حضرت ابراهیم نسابین و مادرش اوفى بوده و هر دو مؤمن و مؤمنه بوده‏اند.

هشتم- حضرت لوط (ع) خاله زاده حضرت ابراهیم (ع) است پسر هارون یا پسر تارخ و نام همسرش واهله بوده که کفر خود را از شوهر پنهان میکرده و شهرش سدوم بوده که مؤتکفه میگفتند. همین که بلا نازل شد به امر پروردگار لوط (ع) از شهر بیرون شد و جبرئیل بامر ملک منّان بال خود را زیر آن شهر کرد و بآسمان هفتم برد بطورى که آواز خروسان و سگان آن شهر را اهل آسمان اوّل شنیدند.

نهم- حضرت اسماعیل (ع) مأخوذ از اسماع و ایل است و ایل اسم خدا است و اسماع یعنى شنونده پس معنى مى‏شود بنده شنونده خدا و عمر شریفش 127 سال بوده.

دهم- حضرت اسحق (ع).

یازدهم- حضرت ذو القرنین (ع) که در نبوّتش اختلاف است و نامش عیاش و شهرتش باین نام بچند وجه است اوّل اینکه در خواب دیده بود که بدو شاخ نور و ظلمت چسبیده است که هر یک را قران گویند دوّم اینکه استخوان دو طرف سرش قوى بوده مانند دو شاخ سوّم اینکه دو قرن از ایّام دنیا زندگى کرده است

و غیره.

دوازدهم- حضرت یعقوب (ع) که مأخوذ از عقب ام زیرا او با برادرش عیض توام متولّد شد و اوّل عیض بدنیا آمد بعد یعقوب که پاشنه‏هاى عیض برادرش را بدست گرفته بود.

سیزدهم- حضرت یوسف (ع) مشتق از تأسّف است و داراى حالتین بوده یعنى سلطنت و زندان.

چهاردهم- حضرت ایّوب (ع) پسر الوس پس بازح پسر عیض پسر اسحق پسر ابراهیم است عمر شریفش 162 سال بوده و در کرمان که به مرض حمله کرمان مبتلا شده.

پانزدهم- حضرت شعیب (ع) عمر شریفش 242 سال بوده.

شانزدهم- حضرت موسى (ع) عمر شریفش 126 سال بوده.

هفدهم- حضرت یوشع (ع) وصىّ موسى (ع) که عمر شریفش 1200- سال بوده.

هیجدهم- ذا الکفل یا حزقیل (ع) وصىّ موسى (ع) است که کالب بن یوحنّا وصایت را باو داد و کفالت هفتاد پیغمبر را نموده و از شرّ ظالمان نجاتشان‏

داده مدّت عمرش معلوم نیست و در ده فرسخى کوفه مدفون است صاحب محى السّنه آورده که بر یکى از انبیاء بنى اسرائیل وحى آمد که میخواهم ترا قبض روح کنم تو ملک خدا را بر بنى اسرائیل عرض کن هر کس که متکفّل شود که نماز شب کند و در روز روزه بدارد و میان مردمان بحق حکم کند و خشم نگیرد پادشاهى خود را باو تسلیم کن چون این مطلب را به بنى اسرائیل عرضه داشت جوانى بلند شد و گفت انا متکفّل و تا سه بار تکرار نمود و آن پیغمبر پادشاهى باو تفویض نمود و چون بوعده خود وفا کرد بمقام پیغمبرى رسید.

نوزدهم- اسماعیل (ع) پیغمبر دیگرى است غیر پسر اسماعیل پسر ابراهیم علیه السّلام زیرا اسماعیل پسر ابراهیم خلیل (ع) قبل از پدر فوت شده و هنوز مکّه معمور نشده بود و این اسماعیل بعد از مدّتها بعد از پدر مبعوث شد و او را صادق الوعد گویند زیرا با کسى وعده کرده بود در مکانى از مکّه که آن را صفاح میگفتند و آن شخص فراموش کرده بود که وعده داده، و تا یک سال آن حضرت در آن مکان انتظار کشید.

بیستم- حضرت خضر (ع) که نام اصلیش تالیا ابن ملکاء بن غابر بن ارفخشد

بن نوح است.

بیست و یکم- الیاس (ع) سبط هارون برادر موسى (ع).

بیست و دوّم- و الیسع پسر اخطوب عموى الیاس است.

بیست و سوّم- لقمان بن یاعور بن ناخور بن تارخ علماء در نبوّت لقمان (ع) اختلاف کرده‏اند سدى و عکرمه و شعبى معتقدند که پیغمبر بوده و مراد از ذکر کلمه حکمت در آیه 11 سوره لقمان همان نبوّت است و او خواهرزاده ایّوب پیغمبر بوده یا پسر خاله او بوده و در سال دهم از سلطنت داود علیه السّلام تولّد یافته و تا عهد یونس عمر کرده برخى گویند هزار سال بزیست‏

و اکثر علماء گویند پیغمبر نبوده حکیم بوده و گویند غلام کسى بوده و شبانى میکرد یا خیّاطى و یا نجّارى و حبشى بوده سیاه رنگ و داراى لبهاى کلفت و ضخیم روزى هنگام قیلوله عدّه‏اى از فرشتگان بخانه وى آمدند و بر او سلام کردند جواب داد در صورتى که ایشان را نمیدید گفتند اى لقمان ما فرستادگان حضرت پروردگاریم ترا خداوند خلیفه ساخته در زمین تا میان مردمان حکم به راستى نمائى لقمان جواب داد اگر حکم جزم است از حضرت آفریدگار بدین کار اطاعت دارم و قبول میکنم و امیدوارم که مرا توفیق دهد و اگر مرا مختار کرده‏اند عافیت را اختیار میکنم و متعرّض فتنه نمیشوم ملائکه را این سخن شگفت آمد و خداوند قول او پسندید و حکمت را بر او افاضه کرد که ده هزار کلمه حکمت از او منقول شده که هر کلمه‏اى بعالمى ارزش دارد، بعضى از علماء گویند حکمت در عرف علماء استکمال نفس انسانیه است باقتباس از علوم نظریّه و اضافه دلایل و اکتساب ملکه تامّه بر افعال فاضله بر قدر طاقت او که عبارت از علم یا عمل است بر قدر توانائى.

بیست و چهارم- حضرت داود (ع) که صد سال عمر کرده است.

بیست و پنجم- حضرت سلیمان (ع) که هزار و پنجاه و سه سال عمر شریفش بوده و چهل سال مدّت نبوّتش بوده، دعایش این بوده:

اللّهمّ بنورک اهتدیت و بفضلک استغنیت و بنعمتک اصبحت و امسیت هذه ذنوبى بین یدیک استغفرک منها و اتوب الیک.

بیست و ششم- اشموئیل (ع) که قبلا در شریعت حضرت موسى علیه السّلام بوده.

بیست و هفتم- حیقوق (ع) که بعد از شعیا بر بنى اسرائیل مبعوث شد.

بیست و هشتم- شعیا (ع).

بیست و نهم- حنظلة (ع) که پیغمبر اصحاب رسّ بوده.                        سى‏ام- زکریّا (ع) که مسکنش بیت المقدّس بوده و در 120 سالگى خدا باو فرزند مذکّر عطا فرمود و نام زوجه‏اش حنانه و بقولى ایشاع که خواهر حنه مادر مریم یا خواهر مریم بوده.

سى و یکم- یحیى (ع) که در هفت سالگى اظهار نبوّت نمود و او را، از محراب نزد شاه بردند و در میان طشت سربریدند و لقبش سید و حصور است.

سى و دوّم- ارمیا (ع) که بخت النّصر در زمان او پادشاه شد، و در زمانى که در مزبله بود و بکوفت مبتلا او را مژده پادشاهى داد بوحى الهى و از او نوشته گرفت که او و کسانش را نکشد او هم نوشته داد بعد که پادشاه شد، و مردان را میکشت و زنان و اطفال را اسیر میکرد آن نوشته را باو نشان داد و امان یافت.

سى و سوّم- دانیال (ع) از فرزندان یهودا پسر یعقوب است که خبر کشته شدن بخت النّصر را داده.

سى و چهارم- حضرت مریم (ع) بزبان عبرى یعنى عابده یا کنیز خدا مادرش حنّه بنت قاقوذ بن قبیل بود که فرزندى از خدا خواست که نذر بیت المقدّس کند و خداوند باو هبه کرد و بقولى مادرش مرثا و پدرش عمران بن اسهم بن اموثد بوده.

سى و پنجم- حضرت عیسى (ع) بمعنى زندگانى لقبش مسیح بمعنى ماسح چه تمام کف پایش بزمین مسح میکرد یا بمعنى ممسوح است، چه ملائکه هنگام ولادت او را با بالشان مسح کردند تا از مسح شیطان محفوظ باشد عمرش 33 سال بوده.

سى و ششم- عزیر (ع) مبعوث بر بنى اسرائیل است بشریعت موسى‏

علیه السّلام برادرش عزره که در یک ساعت توأم زائیدند و در یک وقت مردند و در یک قبر خوابیدند و 150 سال عمر کردند در آیه 30 سوره برائت مراجعه شود.

سى و هفتم- خالد (ع) پسر ستان است از قبیل بنى عیص.

سى و هشتم- جرجیس (ع) از مردم روز و فلسطین بوده، و بر یهود مبعوث گردیده بود که او را شکنجه کردند و با ارّه دو نیمش کردند و باز زنده شد.

سى و نهم- یونس (ع) یونس یعنى انس‏گیرنده بخدا پسر متى است که در چهل سالگى مبعوث شد و چهل شبانه روز در شکم ماهى بوده.

چهلم- اسحق (ع) لقبش ابو اسرائیل است که در زمان پیرى ابراهیم و ساره

بوجود آمد و عمر شریفش 180 سال بوده.

چهل و یکم- هارون که داراى براهین قوى و معجزات بوده.

چهل و دوّم- تبّع که بروایت ابن عباس پیغمبر بوده که بناى سمرقند بدست او شد و هزار و پنجاه و سه سال قبل از هجرت پیغمبر اسلام (ص) به حضرت رسول اکرم (ص) ایمان آورده و نامه‏اى به پیغمبر (ص) عرض نمود که ابو ایّوب انصارى نسل بیست و یکم شاهول یهودى نامه را بعرض حضرت رسانید که حضرت رسول (ص) سه مرتبه فرمودند مرحبا بالاخ الصّالح‏

اسم او اسعد بن ملکا کرب و لقبش ابو کرب بوده.

چهل و سوّم- هابیل.

چهل و چهارم- اسباط یعقوب (ع).

چهل و پنجم- میشاء (ع).

چهل و ششم- طالوت (ع).

چهل و هفتم- تورخ (ع).

چهل و هشتم- متّى

چهل و نهم شمعون‏

پنجاهم- اتباع.

پنجاه و یکم- هرون طبق آیه 16 نساء و آیه 52 سوره مریم.

خاتم تمام انبیاء که یک صد و بیست و چهار هزار نفر بوده‏اند حضرت محمّد بن عبد اللَّه صلّى اللَّه علیه و آله و سلّم است که دیگر بعد از آن حضرت هیچ پیغمبرى نیامده و نخواهد آمد.